بررسی وجود ارتباط بین استفاده از طرح های مختلف آبیاری تناوبی با رضایتمندی آب بران شهرستان رشت و پرداخت آب بها در دوره آماری (92-1379)

هدف از این پژوهش بررسی وجود ارتباط بین استفاده ازطرحهای مختلف آبیاری تناوبی با رضایتمندی آببران شهرستان رشت و پرداخت آب بها دردوره آماری (92-1379) است. پژوهش حاضر توصیفی پیمایشی و از لحاظ هدف کاربردی است. جامعه مورد مطالعه، شالیکاران شهرستان رشت و روش نمونه گیری منظم بوده، از میان 78000 نفر آب بر طرف قرارداد و با استفاده از فرمول کوکران، 384 نفر از سه روستای بیجارکنار، گورابسر و دهنه سر شیجان در سه شبکه (مدرن، تلفیقی و سنتی) برگزیده شدند. ابزار گردآوری داده ها، مستندات آبیاری و پرداخت آب بها طی دوره آماری بوده و برای سنجش رضایت آب بران از پرسشنامه محقق ساخته با 50 سوال استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها براساس آمار توصیفی و استنباطی (آزمون فریدمن، آزمون کای دو و ضریب وی کرامر)صورت گرفت . یافته های تحقیق نشان داد برنامه های اجرایی آبیاری متناوب در بهترین و بدترین سال آبی از نظر زمان شروع دوره، آغاز نوبت بندی و طول دوره های قطع آب بر نظرات آزمودنی ها با تقریب بالا منطبق است. رضایتمندی شالیکاران در بهترین سال آبی در سطح بالا و در بدترین سالهای آبی در سطح متوسط رو به پایین ارزیابی شد. همچنین درصد پرداخت آب بهای زراعی در بهترین سال آبی بیشترین مقدار و در سالهای کم آب کمترین مقدار بود. با توجه به یافته های پژوهش، فرضه ای سه گانه تحقیق و معنی دار بودن ارتباط مستقیم بین متغیرهای تحقیق تائید شد. لذا بین استفاده از طرح های مختلف آبیاری تناوبی با رضایتمندی آب بران و پرداخت آب بها در شهرستان رشت در دوره آماری (92-1379) رابطه معنی دار مستقیم وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آب بهای زراعی ، رضایتمندی ، آبیاری تناوبی ، نوبت بندی