مشروعیت احداث جزایر مصنوعی از منظر حقوق بین الملل

حقوق بین الملل، ساخت جزایر مصنوعی مجاز شناخته شده است و طبق کنوانسیون 1958و1982 کشورها اجازه دارند برای اهداف پژوهشی، تحقیقاتی و بهره برداری از منابع دریای بر ساخت این گونه جزایر در حوزه حاکمیتی خود مبادرت کنندو لی این جزایر هیچ گونه امتیازی از جهت تحدید مرزهای دریایی دریای سزمینی، منطقه نظارت، منطقه انحصاری اقتصادی و فلات قاره برای کشورهای دارنده و سازنده پدید نمی آورد. در رأی خود درباره ی دعوای مالزی- سنگاپور ساخت این گونه جزایر را ممنوع اعلام نکرده است و دیوان داوری حقوق دریاها با توجه به اینکه با عنایت به اینکه ساخت جزایر مصنوعی از نظر جامعه ی بین المللی نیز تأیید شده و با اعتراض روبرو نشده است، از این رو ساخت جزایر مصنوعی مشروعیت دارد. در بخش اول این مقاله به تعاریف و کلیات پرداخته ایم و در بخش دوم که شامل چهارفصل می باشد نیز تلاش گردیده مشروعیت احداث جزایر مصنوی از منظر حقوق بین الملل مورد بررسی قرار گیرد. در فصل چهارم عدم مشروعیت ساخت جزایر مصنوعی امارات به دلایل زیر به اثبات رسیده نقض آشکار مواد 123،87،60،235،194،193و192 کنوانسیون حقوق دریاها و سوء استفاده از آن نادیده گرفتن اصول حقوقی 9گانه حقوق بین الملل محیط زیست دریاها اعم از اصل مسئولیت بین المللی دولت ها در پاسداری از محیطزیست اصل همسایه خوب اصل تدابیر احتیاطی پیش از عمل. اصل پرداخت خسارت از سوی آلوده کننده اصل توسعه پایدار بی توجهی به اصل 7 اعلامیه ریو نابودی و تهدید محیط زیست خلیج فارس زیر پا گذاشتن اصول و پروتکل های مصوب شده در کنوانسیون 1978 کویت رابعی از این رو بایسته است که دولت امارات متحده عربی برابر موازین بین المللی به نگرانی های دولت های همسایه توجه کند و برای زدودن این نگرانی ها در ساخت جزایر مصنوعی درنگ کند

کلیدواژه ها:

جزایر مصنوعی ، حقوق دریاها ، محیط زیست ، خلیج فارس