حقوق اقلیتهای ملی، قومی، مذهبی و نژادی و توسعه ی متوازن کشورها تحلیل بیانیهی حقوق افراد متعلق به اقلیت های ملی، قومی، مذهبی و نژادی مصوب مجمع عمومی سازمان ملل متحد 18 دسامبر 1992

یکی از اصلیترین چالشهای پیشروی آن دسته از کشورهای در حال توسعه و یا توسعه نیافته عدم موفقیت در کنترل مسائل داخلی و چالش های مربوط بهمسئلهی اقلیتها به عنوان یکی از عوامل و موانع توسعه همه جانبه، متوازن و پویاست. بسیاری از این کشورها دارای برنامه های توسعه در میان مدت و بلند مدت هستند اما وجود بحران ها و دغدغه ی حفظ امنیت داخلی به شدت بر روی اجرای این برنامه ها تأثیرات سوء داشته و اغلب نیز قادر به رفع این نارسایی ها به دلیل عدم اراده نیستند. حتی کشورهایی که در قانون اساسی خود به حقوق اقلیت ها معترف و در کنوانسیون ها ی مربوط به حقوق بشر عضویت دارند و و منشور ملل و میثاق های بینالمللی مربوطه را پذیرفتهاند؛ در عمل با عدم رعایت حقوق اقلیتهای مذهبی، قومی، ملی و نژادی خود به عنوان یکی از موانع اصلی توسعه تبدیل شده اند. این پژوهش به دنبال آن است که نشان دهد آیا رابطهای بین توسعه یافتگی و موضوع حقوق اقلیتها وجود دارد؟ مقاله ی حاضر بر خلاف رویه ی معمول تنها با تحلیل و تشریح بخشی از مواد اعلامیهی حقوق اقلیتهای ملی، قومی، مذهبی و نژادی، مصوب 18 دسامبر 1992مجمع عمومی سازمان ملل و برقراری رابطه ی حقوق اقلیتها و نقش آن در توسعه و یا عدم توسعه کشورها تهیه شده است و نتیجه گیری نیز براساس تحلیل واقع گرایانه صورت گرفته و وجود این رابطه آنهم از نوع رابطهی مستقیم نشان داده شده است.

کلیدواژه ها:

دولت ، اقلیت ، نقض حقوق ، توسعه ، امنیت