بررسی مقیاس پذیری شبکه‎های نوری روی تراشه در برابر اشکال همشنوایی

امروزه استفاده از فناوری ارتباطی نوری به‎جای فناوری الکتریکی به‎دلیل پهنای باند اطلاعاتی بالا، کارایی بالا و توان مصرفی کمتر یک راه کار جدید به‎شمار می‎آید. با این وجود حساس بودن المان‎های تراشه‎های پردازشی به اشکال همشنوایی از جمله چالش‎ها و محدودیت‎های فناوری ارتباطی نوری است. اشکال همشنوایی به دلیل اثر ناخواسته ی اتصال و تقاطع بین المان‎های نوری مانند موج‎برها بوجود می‎آید. در این مقاله تمرکز اصلی روی بررسی اشکال همشنوایی بر قابلیت اطمینان شبکه‎های نوری روی تراشه است. لذا ابتدا به بررسی تأثیر اشکال همشنوایی بر قابلیت اطمینان ادوات تراشه ازجمله ریزحلقه‎های تشدیدگر پرداخته و سپس اثر اشکال همشنوایی، نسبت سیگنال به نویز و اتلاف توان سیگنال ارسالی را در سطح سیستم بر مقیاس‎پذیری شبکه‎های توری مدور و مش در ابعاد 8×8 تا 20×20 با مسیریاب‎های Crux و راهگزین بهینه تحلیل کردیم. بررسی‎ها نشان دادند برای انتقال قابل اطمینان داده مقیاس پذیری در شبکه‎ی توری مدور به ابعاد 16×16 محدود می‎شود درحالی که برای شبکه‎ی مش این مقیاس برای اندازه‎ی شبکه‎ی 14×14 است.

کلیدواژه ها:

اشکال همشنوایی ، شبکه‎های نوری ، قابلیت اطمینان