فضای شهری اسلامی (کیفیت ها و مفاهیم) اصول طراحی خیابان مخصوص پیاده

خیابان به طور عام، به عنوان یکی از مصداق های فضای شهری، بستر تعاملات اجتماعی و حضور شهروندان است. از طرفی خیابان در وجه خاص خود –خیابان مخصوص پیاده- می باید واجد کیفیاتی باشد که فضا را به طور اخص برای پیاده دلپذیرتر نماید. فضای شهری که در اینجا خیابان مخصوص پیاده مد نظر است، می تواند وجوه مختلفی را در خود مستتر نماید. این وجوه، مقولاتی هستند که، در وادی امر در طراحی ظهور کرده و در تعامل دو سویه مابین فضا و انسان درک می شود. لذا چنانچه بنمایه طراحی فضا، بر اساس اصولی مشخص و مدون صورت گیرد، انتظار آن میرود که در فرایندی منطقی محصولی با کیفیت ظهور کند. از دیگر سو، مکتب اسلام به عنوان آخرین پیام حضرت حق در جهت نیل انسان به زندگی بهتر و باکیفیت تر باید نقش خود را در ساماندهی فضاهای شهری ایفا کند. در این راستا مبانی پژوهش در سه حوزه مفهومی کیفیت ، خیابان و اسلام است. «کیفیت» به عنوان آنچه باید به ارمغان آید و این مورد در غالب اصول خواهد بود، «خیابان» به عنوان بستر و «اسلامی بودن»، عینکی است که به چشم زده شده است.لذا پرسش اساسی پژوهش بر این امر استوار است که: اساسا فضای شهری اسلامی چیست؟ چه عناصری دارد و کیفیت های این فضا چگونه است؟ و در ادامه به طور اخص، خیابان مخصوص پیاده کدام کیفیت ها را باید داشته باشد؟ و در نهایت هدف مقاله تدوین اصول طراحی خیابان با رویکرد اسلامی است. در این راستا سعی شده است با بهره گیری از منابع موجود به فراخور موضوع از سه دسته منابع استفاده گردد: کلام وحی، احادیث و روایات و دانش بشری.

کلیدواژه ها:

کیفیت ، اصول ، خیابان مخصوص پیاده ، پیاده مداری ، فضای شهری ، شهر اسلامی