تداوم حضور موثر عناصر ارزشمند تاریخی در فضای شهری (نمونه موردی:طراحی شهری مجموعه هفت برکه با رویکرد حفظ هویت وایجاد پویایی و سرزندگی)

محیط زندگی نیاکان ما اگرچه در همین خاک بوده، اما فضای زیست آنها دارای عناصر ارزشمند، با کارکردی ارزنده و مناسب آن زمان تعریف می گردیده است که امروزه عمدتا فاقد کاربری و به نوعی متروک، از میراث ما به یادگار مانده است. پرداختن به موضوع حفظ هویت اجتماعی و مکان و تداوم حضور این عناصر در ایجاد فضاهای شهری جدید و کارا، پویا و سرزنده امری است که بایستی بدان پرداخته شود، به گونه ای که بازشناسی عناصر تاریخی ارزشمند و روح مکان با کاربری تعریف شده جدید، نقطه اتکایی برای ایجاد فضایی از شهر درنظر گرفته شود که هویت جمعی مردم آن منطقه را نه تنها تقویت کرده بلکه افزایش تعاملات اجتماعی در این مکانها را نیز شامل شود. در این مقاله به صورت نمونه موردی دغدغه های طراح فضای اطراف مجموعه هفت برکه و تداوم حضور این عناصر ایرانی (آب انبارهای مجموعه) و تاثیری که این مکان به یادگار مانده از گذشته می تواند در کنار فضای شهری جدید و محوطه اطراف آن داشته باشد را با رویکرد حفظ هویت و ایجاد پویایی و سرزندگی در مجموعه مورد بررسی و مداقه قرار می دهد و ضمن مرور ادبیات موضوع به صورتی گذرا به تبیین تلاش طراح در رسیدن به فضایی از شهر که اهداف موصوف را شامل شده پرداخته و نهایتا به معرفی طرح فضای شهری جدید که دربرگیرنده کلیه مفاهیم گفته شده است، می پردازد.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، هویت ، پویایی و سرزندگی ، فضای شهری ، مجموعه هفت برکه