باززندهسازی بافت فرسوده شهری (نمونه موردی:محله سرباغ کلان شهر شیراز)

در سال های اخیر با توجه به تحولات سریع علمی و فنی و به تبع آن دگرگونی در ساختار کالبدی ، اقتصادی و اجتماعی شهرها و همچنین مطرح شدن نظریه توسعه پایدار شهری، اهمیت باززنده سازی بافت های فرسوده و ناکارآمد بیش از پیش مشخص می گردد. نقش تکنولوژی، نیازها، ذوق و خواست عمومی در ارتباط با شکل و بافت اجتماعات انسانی و نقش عوامل اقتصادی – اجتماعی در تغییر چهره و زندگی شهری امروزی افزایش یافته است. محله سرباغ که از منطقه 8 شهرداری شیراز به عنوان منطقه مورد مطالعه این تحقیق انتخاب شده است، در زمره بافت های فرسوده کشور محسوب می گردد. هدف اصلی و کلی این تحقیق، شناخت ویژگی های اقتصادی و اجتماعی ساکنان بافت فرسوده در محله سرباغ شهر شیراز و همچنین شناخت وضعیت کالبدی بافت است . روش تحقیق در این مقاله با توجه به موضوع، اهداف و فرضیات تحقیق، به صورت کتابخانه ای، میدانی(مشاهده، مصاحبه و پرسش نامه) است. با توجه به تجزیه و تحلیل داده ها و استفاده از نرم افزارهای مختلف مانندGIS, SPSS, Auto Cad نتایج تحقیق نشانگر آن است که کمبود امکانات، خدمات شهری و تأسیسات زیربنایی سبب مهاجرت ساکنان بومی به مناطق دیگر شهر شده و باعث منفی شدن نرخ رشد جمعیت بافت، طی سال های اخیر شده است و از طرف دیگر کیفیت کالبدی – اجتماعی بافت ، سبب شده تا تمایل به باززنده سازی محله زیاد باشد.

کلیدواژه ها:

باززنده سازی ، بافت فرسوده ، بافت قدیم ، کاربری اراضی شهری ، شهر شیراز