ارزیابی تطبیقی نمادها،نشانه ها و تزیینات در معماری قبل و بعد از اسلام (نمونه موردی دوره هخامنشی و صفوی)

نماد، نشانه ای است که بشر در طول تاریخ برای بیان مفاهیم عمیق و غیرزمینی خود بکار گرفته است. نمادها و نشانه ها جزو جدا نشدنی معماری تمدن های بشر در تمام نقاط جهان بوده است و عقاید و ایدئولوژی های بشری نمود خود را در ساخته هایشان بوسیله صور و مفاهیم به نمایش گذاشته است. در معماری ایران کهن نیز نمادپردازی و نشانه گرایی از ویژگی های بارز آن به شمار می آمد. این نمادها و نشانه ها علاوه بر دارا بودن نقش سازمان دهی بین اجزا و عناصر در هر مجموعه، پیوند دهنده معنوی فضاها با استفاده کنندگان آن و هدایتگر انسانها به سوی معبود بودند. در این پژوهش سعی شده باهدف شناخت مفاهیم بنیادی مولفه های معماری قبل(هخامنشی) و بعد از اسلام (صفویه) به درک صحیح از نمادهای آن دوران پرداخته شود ، به این امید که شاید این مقاله بتواند در احیاء مولفه ها ونمادهای معماری ایران موثر واقع شود. شیوه پژوهش به روش توصیفی و تحلیلی نمادها و نشانه ها در معماری کهن ایران می باشد و جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای واستفاده از منابع واطلاعات موجود در کتب و مقالات جمع آوری شده است و به بررسی و شناخت نمادها در معماری هخامنشی و معماری صفویه می پردازد .

کلیدواژه ها:

نماد ، نشانه ، تزئینات ، معماری صفویه ، معماری هخامنشی