بررسی معیارهای توسعه پایدار فضاهای شهری برای کودکان نمونه موردی: خیابان 71 شهریور

طراحی فضای شهری همواره چالشی بزرگ برای انسان بوده است، فضایی که در بر دارنده همه سلایق و خواسته های افراد با تفکرات و دیدگاه های متفاوت باشد. شهر همیشه به عنوان یکی از اصلیترین اصول طراحی درنظر گرفته می شود. حضور انسان به عنوان روح فضا به نوعی تدایی کننده حس هم خوانی فضا با اجتماع درطراحی شهری به شمار می رود. فضاهای شهری یا عرصه های عمومی نمایانگر پویایی زندگی شهری و اساس و بنیان دانش حرفه طراحی شهری هستند. توجه به کودکان و - به نیازهای آن ها در محیط شهری، اعم از آموزش، پرورش، رشد و تفریح می تواند در زندگی فردای آن ها تاثیر به سزایی داش ه باشد. فضاهای عمومی شهری بیشتر ازآنکه دارای نقشی کالبدی باشند به دلیل ایجاد تعاملات ام ماعی میان شهروندان واجد اهمیت هستندوباید بتوانند زمینه حضور تمامی افراد مامعه به ویژه گروه های آسیب پذیرتر همچون کودکان را فراهم نمایند . هدف ازاین پژوهش شناخت و ترمیم روابط بی کودکان و فضاهای شهری مومود در شهر تهران در راستای ایجاد حس امنیت در بین افراد ساکن در این شهر می باشد. در پژوهش حاضر ابتدا مفاهیم کلی در این زمینه از دیدگاه اندیشمندان بزرگ در این حوزه مورد بررسی قرار می گیرد، سپس با تومه به اطلاعات جمع اوری شده ازشرایط موجود در فضاهای شهری به بررسی و تحلیل این داده ها پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، کودک ، توسعه پایدار ، تعاملات اجتماعی