برنامه ریزی راهبردی : ابزاری برای دستیابی به حکمرانی خوب شهری

شهرها در پی گسترش روز افزون ، برای مدیریت و اداره خود راهی بجز زمینه سازی برای توسعه دموکراسی نیافته اند و در این راه به شکل تازه ای از حاکمیت دست یافته اند، که برخی آن را در حد اختراع و ابداع جدید بشری در ایجاد نظاماجتماعی نوین دانسته اند. این شکل جدید به نام حکمرانی نامیده می شود که منشأ شهری دارد . حکمرانی خوب شهری ، به اجرا در آوردن تصمیمات و سیاستهای عموم مردم در جهت منافع عامه است . تمرکز اخیر بر حکمرانی خوب درشهرها منجر به نگرانی هایی درباره ی نقش برنامه ریزی شهری شده است . پرسش هایی مطرح شد مبنی بر اینکه آیاحکمرانی خوب ، جانشینی برای برنامه ریزی است یا نه. هدف این مقاله بررسی حکمرانی خوب شهری ، اهمیت ، ویژگی ها و ابعاد آن و بحث درباره ی این موضوع است که حکمرانی شهری در صورت اتصال به رهیافت برنامه ریزی راهبردی ،قابل دستیابی خواهد بود . در این راستا ، ابتدا انگاشت های مرتبط با حکمرانی بررسی شده ، اهمیت و ویژگی های حکمرانی خوب شهری مورد توجه قرار گرفته و به ابعاد آن نیز اشاره شده است . پس از آن برنامه ریزی شهری و رهیافت های مختلف آن در طی دهه های اخیر به طور خلاصه مورداشاره قرار گرفته و در نهایت به دلیل اینکه مشارکت عمومی در تصمیم سازی ، پاسخگویی ، برابری و کارایی همه ی اصول مرکزی حکمرانی خوب شهری ویژگی های تعریف کننده ی برنامه ریزی راهبردی نیز هستند ، رهیافت راهبردی در برنامه ریزی به عنوان ابزاری برای دستیابی به حکمرانی خوب شهری در نظر گرفته شده است

کلیدواژه ها:

حکومت ، حکمرانی ، حکمرانی خوب ، برنامه ریزی راهبردی