تدوین راهبرد در طراحی منظر مسیر ولایت با رویکرد گردشگری _ زیارتی

ساختار معنامند مسیر ولایت در ایران، در گفتگوی پایدار با مفاهیم سرزمینی و ارزشهای تاریخی و فرهنگی- مذهبی قرار گرفته است، استخوانبندی مسیر به سمت حرم امام رضا (ع) با مکانها و مراکز معنامند قدمگاهی و کاروانسراهایبین راهی، پدیدهای بهمثابه کل خلق میکند. این دیالکتیک مکان (منزلگاه و قدمگاه) و مسیر، منظر ویژه آن با مفاهیم حرکت، هجرت، مکث و سکونت را شکل میدهد و بر امر عینی- ذهنی این پدیده منظرین اشاره دارد. در صدد همگرایی دوگانه گردشگر و زائر به عنوان سفیران فرهنگی و رونق بخش اقتصاد ملی و محلی، این پژوهش به دنبال بررسی و تدوینالگو و راه حلی جهت وحدتبخشی و همخوانی مفاهیم عینی- ذهنی و زمینهای مسیر ولایت برای مخاطبین این منظرنمادین نگاشته شد تا با ارائه راهبردهایی، زمینه را برای طراحیهای کلی باز کند. کیفیت نمادین، ساختاری، المانها،فضا، رنگ، کاربریها و ... این مسیر در ماندگاری خاطره، تصویر ذهنی، فرآیند جذب، ارسال و نفوذ فرهنگی- معنوی و هم تعداد مراجعه و مدت پایایی این مخاطبین موثر بوده تا در توسعه اقتصادی حاصل از آن تأثیرگذار باشد. نیل به هدف، در پس مطالعات توصیفی- کتابخانهای ممکن بود تا به کمک یک نتیجه منطقی، در جهت ارتقاء هویت معنوی، کیفیت ساختاری و منظر نمادین مسیر، حرکت شود، در این راستا نکاتی باید مد نظر مدیران و همه طراحان و هنرمندان خلاق قرار گیرد که فصل مشترک کار تخصصهای مختلفی چون طراحان شهری و معماران منظر میباشد

کلیدواژه ها:

زائر ، گردشگر ، کلیت ، ساختار ، مسیر ولایت ، منظر