برنامهریزی کاربری اراضی با تکیه بر تئوری آشوب نمونه موردی:شهرک غرب تهران

برنامه ریزی کاربری اراضی ازجمله بخشهای مهم برنامه ریزی شهری می باشد که نتیجه حاصل ازآن سهم بسزایی درمیزان رضایتمندی ساکنین محدوده مورد برنامه ریزی دارا میباشد برخورداری مطلوب ساکنین یک محدوده ازانواع خدمات شهری یکی ازنتایج برنامه ریزی مطلوب کاربری اراضی برای آن محدوده می باشد شهر و محدوده های شهری سیستمهای بازی هستند که ازمحیطهای پیرامون و محیطهای درون خود تاثیر می پذیرند و براثر این تاثیرات ویژگی آنها تغییر می کند تغییر دائمی ازویژگیهای محیط های شهری میباشد تئوری اشوب به بررسی رفتارهای غیرقابل پیش بینی و ناپایدار سیستم های پویا وغیرخطی می پردازد سیستم های مذکور دارای ویژگی هایی هستند که علیرغم بی نظمی ظاهری دارای نظمی متعالی می باشند و مستعد خودسازماندهی می باشند دراین تحقیق سعی خواهد شد بااستفاده ازویژگیهای تئوری آشوب و بهره مندی ازآن دربرنامه ریزی شهری فرایندی برای برنامه ریزی کاربری اراضی پیشنهاد گردد که قابلیت مدیریت تغییرات احتمالی را داشته و بتواند پاسخگوی حداکثر تمایلات بهره وران باشد

کلیدواژه ها:

فرایند برنامه ریزی ، کاربری زمین ، تئوری آشوب ، خودسازماندهی