رابطه نظام ساختاری هنرخطاطی با تولید کیفی فضای شهری و معماری

ماهیت هنرهای مختلف در تولید زیبایی را میتوان واقعیتهایی گوناگون از یک حقیقت دانست که خوشنویسی به عنوان هنری شاخص دردین اسلام و مزین کردن کلام الهی مورد توجه هنرمندان قرارگرفته است و شاهد تکاملهایی چشمگیردر عرصه هنری بودهاست؛ معماری و شهرسازی اسلامی نیز درهمین راستا مورد توجه هنرمندان قرارگرفته بود؛ درواکاوی ساختار تشکیل دهنده فکری این دو هنر ویژگیهایی مشترک وجود دارد که میتوان در فهم بهتر تکامل معماری در ادوار گذشته از خصوصیات هنرخطاطی بهره برد. هدف از این پژوهش ارائه خوانشی جدید و متمایز در شناخت ساختار تشکیلدهنده معماری ایرانی اسلامی از دریچه خوشنویسی و معرفی مسیرهای جدید برای توسعه علمی معماری و خوشنویسی – میباشد. دراینجا با توضیح کیفیات بصری انواع روشهای شاخص خوشنویسی و شیوه تکاملل آنهلا بله معرفلی مصلادیقیمرتبط در طراحی فضایی )معماری و شهرسازی( پرداخته و با تحلیل آثار خوشنویسی و طراحی فضایی در فهم بیشتر این در همتنیدگی ها تلاش میگردد. در نهایت با معرفی افقی مشخص در زمینه ای میان رشتهای فلیملابین خوشنویسلی و طراحی فضایی به ارتباط ذاتی این دو هنر رسیده و سعی براین اصل میشود که ملاک شناخت هنرهای ادوار گذشته فهم فکری و شناخت ذهنی خالق آثار باشد تا اینکه خود آثار به جای مانده تبدیل به شاخصی برای توصیف آن هنر شوند

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، شهرسازی ایرانی ، خوشنویسی ، سیاه مشق ، خط بنایی