نقش فرهنگ براستفاده ازمصالح بومی و تاثیر آن برمعماری پایدار

معماری خلق فضایی زنده و پویاست که به واسطه بیان معمارانه عینیت پیدا می کند معماری با هدف آسایش و ارامش انسان ازتفکر اوپدید می آید و نمیتوان آن را تنها دجهت پاسخ به نیازهای مادی و فیزیکی انسانها محدود کرد معماری تجسم فرهنگ یک جامعه است که درقالب کالبدمادی ارایه و بیان میگردد و موردقضاوت قرارمیگیرد امروزه یکی ازمهمترین مسائلی که نظر معماران را به خود جلب نموده است مسئله لزوم ماندگای دمعماری معاصر و احیای معماری ایرانی است دراین زمینه نگارنده این نوشتار براین باورند که بررسی بناهی ماندگا و جاودان درمعماری یافتن هندسه و الگوهایی که بصورت مشترک دراین بناها بکاررفته است میتواند دردستیابی به راهکاری درجهت ماندگاری دربن ها موثر باشد بیان این نکته ضروری است که منظور ازدستیابی به الگوهای مشترک در بین بناهای ماندگار به معنای کپی برداری صرف ازآنها نیست بلکه تولددوباره آن دردنیای امروز باتوجه به نیازهای امروزه انسان است چرا که این بناه بیزمان زنده و جاودانه اند سیرتحولات تاریخی درمعماری و شهرسازی ایران ازقرون متمادی تاثیر حوزه های فرهنگ اجتماع و ... را دربرپایی اثاری فاخر نمایان ساخته است بازشنااخت بهره گیری ازمصالح بومی درمعماری و شهرسازی که نقش تاثیر گذاری را درپایداری وماندگاری ابنیه گذشته داشته است دررهگذاری فرهنگی برای نسل ام روز الزام و ضروری است تااینده را بتوان بامعرفت و درکی وسیعتر به پیش برد

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، مصالح بومی ، معماری ، پایداری