زیبایی شناسی نمادین به عنوان الگوی زبانی مشترک درمعماری وشهرسازی بومی وجهانی

درمعماری معاصر شکل گیری ایده اولیه درطراحی و ساخت بناها به شدت ذهنی و سلیقه ای می باشد ولازم است که دررویارویی بااثار معماری معیار مشخصی جهت سنجش ابعادگوناگون آن وجود داشته باشد دراین ارتباط نظریه های زیباشناسی باتبیین معیارها و ارایه زبانی مشترک تلاش کرده اند به پاسخی جامع و قابل فهم برای افراد اعم ازمتخصصین و کاربران دست یابند ازاین رو زیبایی شناسی نمادین به عنوان اخرین رویکرد معمای نوین جهت نیل به یک وحدت نظری عام قابل تامل است و ازمیان دسته بندی های منتج ازمطالعات روانشناختی به موضوع اشاره شده فرم های آرکه تایپی به دلیل دسترسی ناخوداگاه به پیشینه ذهنی افراد یک فرهنگ و قابلیت باز تاویل مکرر ازسوی ناظران غیربومی یاغیرمتخصص میتوانند درارایه یک معماری غنی موفق عمل کنند هدف ازاین نوشتار ارایه راهکارهایی عملی جهت دستیابی به یک معماری جهان شمول بااستفاده ازروش تحلیلی تفسیری می باشد دراین ارتباط نیاز به یک الگوی زبانی مشترک احساس میشود که برای همه قابل فهم و درک باشد و قربانی برداشتهای شخصی منطقه ای آئینی و ... نشود به گونه ای که نه فقط فرقه و یاملتی خاص توانایی برقراری ارتباط با آن را داشته باشند بلکه باهرپیش زمینه فکری نتیجه واحد باشد پاسخ به چنین رویکردی بهره گیری ازمعیارهای زیباشناسی نمادین و الگوهای نانوشته ای است که حتی فراگرفته نمی شوند اما درناخوداگاه جمعی جریان دارند

کلیدواژه ها:

زیبایی شناسی نمادین ، معماری جهان شمول ، الگوی زبانی مشترک ، ناخودآگاه جمعی ، معماری آرکه تایپی