نقش عناصرنورپرداز درمعماری فضاهای عمومی سنتی ایران

نور به سبب ایفای نقش چندسویه اش شامل پدیدار ساختن تعریف ساختارکالبدی فضایی قابل بهره برداری کردن فضا و نیز کیفیت بخشی به مکان یکی ازبنیادی ترین عناصرسازنده و غیرساختارمعماری به شمار آمده که وجود و حیات معماری به آن بستگی تام دارد نور درپایین ترین مرتبه سبب پیدایی فیزیکی اثرشده و درگامی پیشتر کارایی شکلی فعالیتی و محیطی را به اثرمی بخشد و درحالت مطلوب میتواند تبیین همه جانبه حقیقت زندگی منوط به اثر را که به معنا تعبیر میشود ممکن می کند کوشش برای چگونگی به کارگیری نو روشهای پیدایی حضو نور درفضای معماری و شیوه های تبیین معمارانه آن درطول معماری چندهزارساله ایرانی موجب مطرح گردیدن هرچه بیشتر این اثار گردیده است دراین پژوهش به شیوه های حضور نور و عناصری که بیشترین نقش را دراین حضور کیفی داشته اند پرداخته شده است درمسیر دست یافتن به پرسشهای پیشرو توسط روش پژوهشی درابتدا به سوی تحلیل مبانی نظری نور و بحث نوردرقلمرو معماری رفته سپس نقش عناصر نورپرداز و تقسیم بندی هایی که ازاین عناصر درمنابع متفاوت ذکر گردیده است را بیان کرده و تقسیم بندی پیشنهادی نگارندگان بیان گردیده است که این تقسیم بندی شامل عناصر نورپردازدیواری سقفی و آرایه های تزئینی درمعماری می باشد

کلیدواژه ها:

عناصرنورپرداز ، معماری ایرانی ، فضاهای عمومی ، نورطبیعی