بررسی اصول طراحی و عناصر ساختمانی با رویکرد اقلیمی در قزوین

اهمیت اقلیم و تاثیر آن در زندگی انسان بر کسی پوشیده نیست. در تحقیق پیش رو به منظور ارزیابی وضعیت آسایش اقلیمی شهر قزوین، آمار روزانه ایستگاه سینوپتیک قزوین طی یک دوره 24 ساله1369-1393 مورد بررسی قرار گرفت. همچنین برای بررسی شرایط اقلیمی قزوین از نظر آسایش انسان، از روشهای ماهانی و زیست اقلیمی- اولگی استفاده شده است. نتایج این تحقیق بیانگر این موضوع است که ساختمان ها باید در امتداد محور شرقی غربی با کمی کشیدگی در این محور و بافتی فشرده و متراکم داشته باشند. به دلیل زیاد بودن نوسان روزانه دمای هوا در 11 ماه از سال، مصالح دیوارها، کفها و بامها باید دارای ظرفیت زیاد و زمان تاخیری بیش از 8 ساعت باشند و اندازه پنجره ها بین 25 الی 40 درصد مساحت نمای مربوطه انتخاب گردند. 54 درصد از مواقع سال هوا سردتر از حد آسایش است و در 14 درصد از مواقع سال می توان با استفاده از انرژی حرارتی آفتاب شرایط خارجی مناسبی بدست آورد. در ماه های ژوئن و سپتامبر، دمای فضاهای داخلی را با استفاده از عملکرد حرارتی مصالح ساختمانی و جریان هوا کنترل نمود همچنین در ماه های تیر و مرداد با بکارگیری مصالح ساختمانی سنگین در جدار ههای خارجی ساختمان، فضاهای داخلی را خنک نگه داشت. در این تحقیق سعی شد با تعیین میزان و نحوه تاثیرگذاری شرایط آب و هوایی شهر قزوین بر طرح ساختمانها و ارائه پیشنهادهایی جهت هماهن گسازی آنها با شرایط اقلیمی برداشته شود تا با آشنایی با این مباحث در اتخاذ سیاست های کارآمد در هدایت ساخت و سازهای امروز به سوی معماری همساز با اقلیم و افزایش آسایش ذی نفعان، مؤثر واقع گردد

کلیدواژه ها:

عناصر اقلیمی ، معماری ، ساختمان ، شهر قزوین