بررسی زمینه های کاهش آلودگی و حفظ محیط زیست با مشارکت شهروندان (مطالعه موردی: محله اسلام آباد)

در طی سال های اخیر، مسائل زیست محیطی همواره بسیار مورد توجه بوده است.شرایط زیست محیطی شهر تهران در طی دهه اخیر وارد مرحل های جدید شده است.کمبود بارندگی و آب، ترافیک و آلودگی شدید هوا در فصولیاز سال،عدم نهادینه شدن مسئله تفکیک زیاله و افزایش میانگین هوای گرم در طول سال،از بین رفتن منابع طبیعی و ساخت و ساز در حریم رودخانه ها وکوهپایه ها در زمره عللی است که شرایط زیست محیطی شهر تهران را بغرنج ساخته است.هرچند بخش قابل توجهی از راهکارها برای بهبود وضعیت زیست محیطی شهر تهران، بلند مدت بوده که به سیاست گذاری در حوزه کلان کشور باز میگردد.اما تغییر الگوی رفتار اجتماعی شهروندان بدون شک در کاهش آلودگی های زیست محیطی و سرانجام بهبود کیفیت زندگی نقشی مهم دارد.پژوهش حاضر محلات شهر تهران را کانون تغییر الگوی رفتار اجتماعی می داند،لذا می کوشد با مطالعه موردی محله اسلام آباد علاوه بر شناسایی کانون های اصلی آلودگی زیست محیطی در سطح این محله،به ارائه راهکارهای توسعه محور برای کاهش میزان آلودگی ها بپردازد.به زعم ما با استفاده از پژوهش های محله محور و توامان طراحی راهبرد های توسعه ای می توان از حجم ناهنجاری های اجتماعی ناشی از آلودگی های زیست محیطی کاست و بستر را برای تحقق در مواجه با وضعیت بغرنج زیست محیطی محیا کرد.دادههای این تحقیق با روشهای کیفی جمع آوری و با روش تحلیل محتوای کیفی یافته ها تدوین شدهاند.نتایج نشان میدهد که شهروندان و مدیران شهری در جوامع محلی و کوچک نیاز دارند از منافع آنی و کوتاه مدت چشم پوشی کنند و به منافع بلند مدت و آتی بیندیشند و با این تغییر نگرش، فرد فرد جامعه رفتاری مسئولانه در مقابل محیط زیست خواهند داشت و میتوانند گروههای محلی با هدف دفاع از محیط زیست را شکل دهند و کنش زمانمند با نتایج پایدار را جایگزین کنش های مقطعی خود نمایند.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، شهروندان ، مدیریت محله ، مدیریت شهری ، رفتار مسئولانه