آثار اصلاح یارانه ی غذا بر تولید و سهم عوامل تولید

پرداخت یارانه ها یکی از سیاستهای حمایتی دولت از بخشهای اجتماعی و اقتصادی می باشد و یکی از اهداف اجتماعی برقراری یارانه ، حمایت از اقشار محروم، کاهش فاصله ی طبقاتی و افزایش رفاه عمومی است .بخش اصلی یارانه ی غذا در ایران به صورت همگانی بوده و باعث افزایش هزینه های دولت شده است در این مطالعه، آثار اصلاح یارانه ی غذا در حالتهای گوناگون بر تولید و سهم عوامل با بکارگیری مدل تعادل عمومی قابل محاسبه بر پایه ی ماتریس حسابداری اجتماعی سال 1380 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بررسی نشان داد به استثنای سیاست پرداخت نقدی که باعث افزایش تولید کالاهای غیرکشاورزی می شود، سایر سیاستها منجر به کاهش تولید همه ی کالاهای مورد بررسی می شود. تمامی سیاستها درآمد نیروی کار را کاهش داده که این مسئله ناشی از کاهش تولید در بخشهای گوناگون و در نتیجه کاهش تقاضای نیروی کار می باشد، اما در مورد سرمایه، سیاستهای حذف و هدفمندی کالایی یارانه ی غذا در ایران درآمد سرمایه را کاهش داده و سیاستهای پرداخت نقدی یارانه ی غذا به شکل هدفمند و غیر هدفمند منجر به افزایش درآمد این عامل تولید می شود. لذا، سیاستهای هدفمندی یارانه ی غذا به دلیل اینکه کمترین پیامد منفی بر تولید را داشته و از سوی دیگر، باعث حمایت از اقشار نیازمند جامعه و کاهش مخارج دولت می گردد پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

یارانه غذا ، پرداخت یارانه ، عوامل تولید