نقص زنان در بیابان زدائی و توسعه پایدار منابع طبیعی

در اغلب کشورهای در حال توسعه در اثر رشد فزاینده جمعیت، توسعه غیراصولی صنعت، گسترش بی رویه شهرها، تهدید عرصه های منابع طبیعی، فقدان برنامه ریزی مناسب سطح عرصه های منابع طبیعی را کاهش و در خطر نابودی قرار می دهند. خسارات ناشی از این تخریب شکل های کاهش فراورده های جنگلی و مرتعی، گسترش بیابان ها و کویرها، به مخاطره افتادن روند طبیعی محیط زیست و حیات وحش و ....ظاهر می گردد. برای جلوگیری از رسیدن به این حالت مناسب ترین راه، بهره برداری صحیح از منابع طبیعی با کمک اقشار مختلف جامعه به ویژه عرصه کشتی نان و روستاییان می باشد. هدف این تحقیق تأثر نقش زنان در توسعه پایدار منابع طبیعی و بیابان زدایی است با توجه به اینکه زنان و دختران به عنوان 50% از جمعیت فعال و پویا در روستاها و مناطق شهری و عشایری می تواند نقش بسزا و تعیین کننده ای را داشته باشند و با برخورداری از آموزش های لازم اطلاع رسانی دقیق به آن ها می توان از وجودشان بیشترین بهره را در جهت حفظ و احیای توسعه و بهره برداری بهینه از منابع طبیعی برد. به راحتی می توانند در طرح های اجرایی منابع طبیعی و آبخیزداری از جمله طرح های بیابان زدایی کاشت و آبیاری درختان، جایگزینی سوخت های فسیلی و صرفه جویی در مصارف سوختگی هیزمی، جمع آوری بذرهای بیابانی ، ارائه آموزش های ترویجی و بهره برداری از محصولات فرعی مشارکت نمایند.

کلیدواژه ها:

بیابان زدایی ، توسعه پایدار ، کمی ، منابع طبیعی