ارزیابی عملکرد تعاونیهای بخش کشاورزی و بررسی علل موفقیت و موانع توسعه آنها

یکی از راهبردهای کشورهای مختلف برای افزایش کمی و کیفی تولیدات، افزایش درآمد تولیدکنندگان محصولات کشاورزی و اعضای شرکت و کاهش هزینه های تولید، ایجاد امکانات مناسب برای استفاده از تسهیلات بانکی و امکان ارائه آموزشهای فنی به اعضا، ایجاد روحیه همکاری و مشارکت در کار و تولید و نیز فائق آمدن بر مشکلاتی نظیر کوچک بودن واحدهای تولید کشاورزی، پراکندگی قطعات زراعی، تعاونی کردن نظام تولید کشاورزی در عرصه های مختلف میبا شد. بنابراین توجه به تعاونیها به عنوان یکی از مظاهر فرهنگ همکاری مشارکت و مساعدت در رفع نیازهای مشترک ، مشکلات و معضلات اجتماعی جامعه و فعالیتهای انسانی و رفع موانع توسعه پایدار در جامعه یادآوری به نظر می رسد در این تحقیق که بر اساس مطالعات کتابخانهای و بررسی های پژوهش های انجام شده در ایران و سایرکشورها انجام گرفته است، عملکرد تعاونیهای تولید کشااورزی و اثر فعالیتهای این تعاونیها بر بخش کشاورزی مورد بررسی قرار میگیرد. جمع بندی مطالعات نشان میدهد که در مجموع تعاونیهای کشاورزی موجود در کشور نتوانسته اند اثرات اقتصادی، اجتماعی و آموزشی قابل انتظاری را بر جای بگذارند. از جمله این دلایل، ضعف مدیریت تعاونیها، عدم ا ستفاده از نیروهای متخصص،پایین بودن تحصیلات مدیران و فقدان آموزش، یعف بنیه مالی، بی توجهی به نظام تعاون در اقتصاد کشور، شفاف نبودن وظایف تعاونی، ضعف مشارکت مردمی میباشد. در این مقاله پیشنهادهایی به منظور عملکرد بهینه تعاونیهای کشاورزی در راستای توسعه پایدار ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

تعاونیهای کشاورزی ، مشارکت مردمی ، یعف بنیه مالی ، فقدان آموزش ، مدیریت تعاونیها