نقش یادگیری خودگردان در توانمند ساختن کودکان استثنایی

یادگیری خود-گردان که اینک به عنوان الگویی آموزشی عرصه های متفاوت تعلیم و تربیت از آموزش بزرگسالان تا آموزش و پرورش همگانی و آموزش استثنایی را در بر گرفته است، در اصل ریشه در آموزش بزرگسالان دارد. یادگیری مقوله ای نیست که فقط محدود به فضاهای آموزش رسمی و یادگیری متون درسی باشد و تمام مقاطع زندگی را در بر می گیرد . تلاشی است فردی در راستای افزایش آموخته ها، مهارت ها ، ارتقای قابلیت ها و خود-اصلاحی و انطباق با تغییرات محیطی.در این معنا می تواند شیوه ای موثر برای توانمند ساختن کودکان با اختلالات یادگیری و دشواری های خاص در جهت استقلال و خودگردانی هر چه بیشتر آنان باشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری خود-گردان ، کودکان استثنایی ، منطقه تقریبی رشد