مروری برکاربرد نانوالیاف کیتوسان در مهندسی بافت

مهندسی بافت علمی است که با هدف ایجاد جایگزین های زیستی که امکان بازیابی، حفظ و بهبود عملکرد بافت صدمه دیده را داشته باشند، مورد استفاده قرار می گیرد. ارکان مهندسی بافت؛ داربست، سلول ها، فاکتورهای رشد و بیورآکتورها هستند. داربست ساختار سه بعدی به عنوان چارچوبی برای هدایت سلول ها و جایگزینی برای ماتریکس خارج سلولی محسوب می شود. سلول ها به درون داربست نفوذ کرده و با توجه به سیگنال های فیزیکی و شیمیایی که در محیط اطراف آن ها قرار دارد شروع به رشد، تمایز، تکثیر و مهاجرت می کنند و در صورت مساعد بودن شرایط محیطی ماتریکس خارج سلولی را ترشح کرده و بافت جدید را ایجاد می نمایند. یکی از چالش های پیش رو در نانو تکنولوژی انتخاب پلیمر مناسب جهت تولید نانوالیاف می باشد. امروزه پلیمرهای طبیعی به دلیل زیست سازگاری، زیست تخریب پذیر بودن بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. کیتوسان نیز از جمله پلیمر های طبیعی است که دارای ویژگی های غیر سمی، زیست سازگار با بدن، خاصیت آنتی باکتریال و زیست تخریب پذیر می باشد. این ویژگی ها نانوالیاف کیتوسان را کاندیدای بسیار مناسبی جهت استفاده در داربست های مهندسی بافت و پوشش های زخم بندی کرده است

کلیدواژه ها:

مهندسی بافت ، پلی ساکارید ، کیتوسان ، داربست ، زیست تخریب پذیری