مروری بر خواص فیزیولوژیک، فارماکولوژیک و فیتوشیمیایی گیاه شیرین بیان

گیاهان دارویی حاوی تعداد زیادی ترکیبات طبیعی با خواص دارویی بوده که عصاره آنها از دیرباز برای درمانبیماری های مختلف استفاده می گردید. شیرین بیان (Licorice) با نام علمی Glycyrrhizaglabra از خانواده پروانه آسا، یکی از مهمترین گیاهان دارویی بومی ایران است که در طب سنتی کاربرد وسیع داشته است. هدف از این مطالعه، مروری برمستندات موجود در مورد خواص فیزیولوژیک، فارماکولوژیک و فیتوشیمیایی گیاه شیرین بیان است. برای یافتن مستندات مرتبط با مطالعه، جستجو در پایگاه داده های اطلاعاتی Scopus Medline Embase, Magiran ،ISI Web of Science ،Iran Mede ،Science Direct و SID از زمان ابداع این پایگاه ها تا پایان اکتبر 2015 و به دو زبان فارسی و انگلیسی انجام شد. از مجموع 243 مقاله موجود در پایگاه دادههای اطلاعاتی مورد بررسی، 75 مقاله واجد معیارهای ورود به مطالعه بودند. یافتهها نشان داد؛ ریزوم شیرین بیان و اجزای آن می توانند در پیشگیری و درمان بیماری های گوارشی به خصوص زخم معده،نفخ شکم، یبوست، ورم لوزه و هپاتیت اثرات مفیدی داشته باشد. از سوی دیگر اثرات شیرین بیان و اجزای فعال آن برسیستم تنفس و رفع سرفه، آسم و عفونت های قفسه سینه در مطالعات دیده شده است. امروزه اثرات ضدسرطانی برخی ازترکیبات شیرین بیان مشخص شده است. همچنین، اثرات مفید شیرین بیان بر درمان افسردگی حاکی از طیف وسیعقابلیت های این گیاه می باشد. در مجموع به نظر میرسد شیرین بیان و اجزای فعال آن دارای طیف وسیعی از اثرات مفیدآنتی اکسیدانی، ضدالتهابی و ضدآلرژی می باشند. بنابراین در فیتوتراپی باید توجه ویژه ای به این گیاه شود.

کلیدواژه ها:

شیرین بیان ، بیماری های گوارشی ، سیستم تنفس ، آنتی اکسیدانی ، ضدالتهابی