نقش گونه های هالوفیت در تنوع زیستی، حفاظت از زیستگاه ها و مهارفرسایش خاک در استان بوشهر

مناطق شور و پیامد آن بیابان زایی یکی از مهم ترین بحران های امروز جهان است؛ به نحوی که هم اکنون 1300 میلیون انسان ساکن در بیش از 110 کشور (نزدیک به سه پنجم کشورهای جهان)، از اثرات زیانبار آن در رنج هستند و پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آن نیز بی شک، ساکنان دیگر نقاط زمین را متأثر می سازد. استان بوشهر نیز به دلیل داشتن مساحت 874400 هکتار اراضی شور (شوری متوسط تا زیاد 822900 و شوری کم تا متوسط 51500 هکتار) از زیست بومی شکننده برخوردار است از این رو پژوهش در زیست بومهای حوزه مناطق شور و بیابان و بیابان زایی، با هدف شناسایی ساز و کارهای حفاظت و بازسازی پایدار اندوخته ها و منابع آبی و خاکی استان، در اولویت کاری است. بنابراین اهمیت تنوع زیستی گونه های هالوفیت ساحلی و غیر ساحلی با درجه تحمل بالا نسبت به شوری در استان بوشهر با مرز آبی 705 کیلومتری با خلیج فارس، به عنوان یک گزینه مطلوب در راستای بهره برداری پایدار از منابع آب و خاک شور و بعنوان یکی از کم آب ترین استان های کشور مطرح می باشند. اراضی شور و پوشش گیاهی استان از ظرفیت های بالقوه و مناسب در اکوسیستم های شور مرتعی، بیابانی و ساحلی آن هستند. این گیاهان در صورت اعمال شیوه های صحیح مدیریتی قادرند ضمن این که به عنوان منبع مطمئن علوفه کمکی مطرح باشند، نقش مفید و ارزنده ای را در جلوگیری از فرسایش خاک، حرکت شن های روان و مهار ایجاد گرد و غبارهای محلی، اصلاح اراضی بایر، مامنی امن برای پرندگان مهاجر و بومی حیات وحش و غیره ایفا نمایند. جهت اجرای این تحقیق، ابتدا 4 منطقه به عنوان نماینده مناطق شور استان بوشهر عسلویه واقع در شهر عسلویه، منطقه حفاظت شده مند واقع در شهرستان دیر، امام حسن مابین شهرستان های دیلم و گناوه، و میراحمد واقع در شهرستان تنگستان مورد بررسی قرار گرفتند

کلیدواژه ها:

تنوع زیستی ، شوری ، گیاهان شورزی ، هالوفیت ، استان بوشهر