اندرکنش سیال تراکم ناپذیر و سازه ی صلب با روش دامنه ی غوطه ور

روش مرز غوطه ور ، یکی از روش های عددی پرکاربرد، در دینامیک سیالات محاسباتی می باشد. این روش ابتدا توسط پسکین در سال 1972 برای بررسی الگوی جریان در اطراف دریچه های قلب ارائه شد و سپس گسترش یافت. یکی از زمینه هایی که این روش کاربردهای زیادی در آن دارد، بررسی اندرکنش سیال و سازه می باشد. اندرکنش سیال و سازه در زمینه های متعدد مهندسی کاربرد دارد از جمله مسائل سازه ای مثل نوسان و لرزش پل ها ، بررسی جریان هایی با ذرات سوسپانسیونی مثل رسوبات رودخانه ای، سیستم های بیولوژیکی مانند حرکت باکتری ها و شناکردن آبزیان. در بررسی مسائل اندرکنش سیال و سازه بر اساس روش مرز غوطه ور، معادلات حاکم بر سیال، در کل دامنهی محاسباتی حل شده و اثرات متقابل سیال و سازه به روی یکدیگر با اعمال شرط عدم لغزش در سطح مشترک و نیروی اندرکنش، در نظر گرفته می شود. شرط عدم لغزش با اینترپولاسیون سرعت های سیال روی گره های جسم اعمال می شود. همچنین نیروی اندرکنش با اینترپولاسیون از گره های سازه به گره های سیال وارد می شود. معادلات حاکم با الگوریتم های اختلاف محدود گسسته شده اند. برای انجام محاسبات فوق، یک برنامهی کامپیوتری نوشته شده است.

کلیدواژه ها:

روش مرز غوطه ور ، روش دامنه غوطه ور ، اندرکنش سیال و سازه ، روش اختلافات محدود