بررسی رابطه هوش هیجانی و خودکارآمدی در پیش بینی میزان شادکامی دانشآموزان دختر پایه اول متوسطه 2 شهرستان گالیکش

هدف مقاله حاضر بررسی رابطه هوش هیجانی و خودکارآمدی درپیش بینی میزان شادکامی دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستانشهرستان گالیکش می باشد. پژوهش به شیوه توصیفی (همبستگیانجام شد . جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر پایه اولمتوسطه دوم به تعداد 310 نفر بود. نمونه آماری پژوهش بر اساسفرمول کوکران 171 نفر برآورده شده است. روش نمونه گیری بهصورت خوشه ای چند مرحله ای می باشد. جمع آوری داده ها واطلاعات از طریق پرسشنامه هوش هیجانی سیبر یا شیرینگ(1999) و خودکارآمدی شرر و شادکامی آکسفورد (1989) صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارکولموگروف- اسمیرنوف جهت بررسی نرمال بودن داده ها وشاخص های آمار استنباطی از جمله ضریب همبستگی پیرسون وتحلیل رگرسیون چند متغیری و تحلیل واریانس استفاده شد. نتایجنشان داد بین هوش هیجانی و شادکامی رابطه معنادار وجود دارد.همچنین بین خودکارآمدی و شادکامی رابطه معنادار وجود دارد کهبا افزایش و کاهش خودکارآمدی میزان شادکامی افزایش ویا کاهشمی یابد . نتایج حاصل از رگرسیون نشان داد که بین متغیرهای هوشهیجانی ، خودکارآمدی و شادکامی دانش آموزان رابطه خطی وجوددارد و خودکارآمدی قدرت پیش بینی و تبیین شادکامی دانش آموزانرا دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، خودکارآمدی ، شادکامی ، مقطع متوسطه