سنجش کیفیت پیادهروهای شهری ایران؛ نمونه موردی محله گلباد تبریز

پیاده روهای شهری به مثابه یک فضای عمومی و جمعی، کارکردهای مختلف اجتماعی، فرهنگی، تاریخی و اقتصادیرا در شهر ایفا می نماید، این گذرگاه های شهری، فضاى اصلى شهر و نیز حیاتى ترین عضو آن تلقی می گردد، به نحویکه در شهرهای قبل از انقلاب صنعتی، پیاده روی مهمترین الگوی جابجایی و تحرک جمعیتی بوده است. بعد از انقلابصنعتی، تولید انبوه اتومبیل و مزایای آن موجب سلطه اتومبیل در زندگی شهری گشت. این سلطه ماشینی، جوانبمختلف حیات شهروندان و به ویژه الگوهای جابهجایی را تحت الشعاع قرار داد و زندگی شهری و نظام حمل و نقل موردهجوم قرار گرفت. امنیت شهروندان، سرزندگی شهری، توجه به گروههای مختلف شهروندی و غیره از یک طرف ومشکلات حاصله از «خودرومحوری»، مدیران شهری را بر آن داشت تا شهرسازی «پیاده محور» را جایگزین شهرسازی خودرو محور بکنند. این نگاشته در راستای پاسخگویی به این سوال که «آیا پیاده روهای محله گلباد تبریز منطبق با مؤلفه های پیاده محوری می باشد؟» ارزیابی پیاده روهای این محدوده را توسط مدل متناسب با شرایط محل مورد بررسی قرار داده است. روش تحقیق توصیفی – اسنادی بوده، و از نرم افزار Auto Cad برای ترسیم نقشه ها استفاده شده است. بر اساس یافته های به دست آمده، پیاده روهای محدوده مورد مطالعه در وضعیت نسبتاً نامناسب قرار داشته و نیاز بهساماندهی کیفی دارد. تداخل مسیرهای پیاده و سواره، وجود موانع مختلف در پیاده روها و عدم وجود مکان هایگردهمایی و عناصر فراغتی، ارتباط نامناسب با حوزه بلافصل و عدم سازگاری با اقلیم از بارزترین نارسایی پیاده روهامحسوب می گردد. نفاط قوت پیادهروهای محله مورد مطالعه، دسترسی مطلوب به وسایل حمل و نقل عمومی می باشد.

کلیدواژه ها:

پیاده رو ، سنجش کیفیت ، پیاده مداری ، محله گلباد تبریز