مروری بر اثرات شوری روی تبادل یونی سدیم در آبشش ماهی

ارگانیسم های آب شیرین در یک محیط هیپواسمتیک قرار دارند، بدین معنا که غلظت مواد محلول داخل بدن نسبت بهمحیط اطراف موجود بیشتر است که این امر نیازمند حرکت یونی برخلاف گرادیان اسمزی می باشد. این حرکت توسطسلول های کلراید انجام می پذیرد که در آبشش و اپیتلیوم یافت می شوند و با مصرف انرژی یون ها را برخلاف گرادیاناسمزی پمپ می کنند. به نظر می رسد که در این حالت یون های غیرارگانیکی مثل(+)Na و (-)Cl باعث ایجاد صدمات می شوند. ترشح کلرید سدیم از آبشش ها بصورت ترکیبی از انتقال فعال ثانویه یون کلر (-Cl) و انتقال غیر فعال سدیم ((+)(Na) صورت می گیرد. نیروی محرکه انتقال فعال کلر با فعالیت پمپ Na(+), K(+)ATPase تأمین می گردد. افزایش تعداد سلول های کلراید و روی هم رفته فعالیت پمپ Na(+), K(+)ATPase رابطه مستقیم دارد با میزان NaCl و با افزایش غلظت نمک فعالیت این پمپ نیز بصورت خطی افزایش می یابد. این امر می تواند توجیه کند که چگونه نمک دهی در مزارعپرورشی می تواند ماهی را برای انتقال به آب دریا کمک کند. به نظر می رسد اپیتلیوم آبشش خروج ثانویه (+)Na درماهیان را تسهیل می کند.

کلیدواژه ها:

شوری ، انتقال فعال ، گرادیان اسمزی ، کلرید سدیم