بررسی اصول توسعه پایدار در معماری سنتی و مصادیق آن در معماری معاصر

توسعه پایدار یک اصل سازمان دهنده برای زندگی انسان است. این فرض یک آینده مطلوب را برای جوامع بشری بدون تضعیف پایداری سیستم های طبیعی و محیط زیست فراهم می کند. به عبارت دیگرتوسعه پایدار راه تازه ای برای رسیدن به آرمانهای بشر همراه با حفظ منابع و امکانات برای آیندگان است .در دهه های اخیر یکی از ارکان اساسی توسعه پایدار ، دستیابی به توسعه پایدار شهری است و در این راستا مطالعات و برنامه ریزی های متعددی در جهت یافتن اصول و راهکارهای کاربردی در برنامه های توسعه شهری صورت گرفته است. از طرفی معماری سنتی ایران دارای پشتوانه ای قوی و پربار از جنبه های گوناگون پایداری،هنر و فرهنگ ایرانی است.در این پژوهش سعی بر آن است که با بررسی معماری سنتی ایران به اصول و راهکارهایی جهت توسعه پایدار در معماری و شهرسازی معاصر دست یابیم.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، حفظ منابع ، توسعه پایدار شهری ، معماری سنتی ایران ، معماری و شهرسازی معاصر