بررسی ارتباط بین ویژگی کیفی بهموقع بودن اطلاعات مالیو محافظه کاری حسابداری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

محافظهکاری به عنوان یکی از اصول محدودکننده حسابداری، سالهاست که مورد استفاده حسابداران قرار میگیرد و علیرغم انتقادهای فراوان بر آن، همواره جایگاه خود را در میان سایر اصول حسابداری حفظ نموده است. بهطوری که میتوان دوام و بقایمحافظهکاری در مقابل انتقادهای وارده بر آن در طول سالیان طولانی را گواهی بر مبانی بنیادین این اصل دانست. هدف اصلی این پژوهش تجزیه و تحلیل ارتباط بین بهموقع بودن اطلاعات مالی و محافظهکاری حسابداری است. این پژوهش از نظر هدف از نوع پژوهشهای کاربردی و از نظر نقش متغیرها در پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی، همبستگی است. در این پژوهش برای آزمونفرضیهها از مدل رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شده است. روش آماری مورد استفاده در این پژوهش روش دادههای ترکیبی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیهی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. قلمرو زمانی پژوهش را فاصله سالهای 1387 تا 1391 در برگرفته و نمونه پژوهش در نهایت 349 سال شرکت بوده است. نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که، بین بهموقع بودن اطلاعات مالی و محافظهکاری حسابداری رابطه مثبت و معناداری وجود ندارد

کلیدواژه ها:

بهموقع بودن اطلاعات مالی ، محافظهکاری شرطی ، محافظهکاری غیرشرطی