اثر تنظیم کننده های رشد، غلظت ساکارز و قطعات فلس بر ریزازدیادی پیاز های برداشت شده در فصل تابستان

سوسن چلچراغ (Lilium ledebourii) یکی از گونه های زیبای جنس سوسن می باشد. این گونه که در حال انقراض بوده دارای پتانسیل بالایی جهت صادرات می باشد، لذا پژوهشی جهت بررسی فاکتورهای موثر بر ریز ازدیادی آن صورت گرفت . پیازهای این گل در فصل تابستان از منطقه داماش گیلان برداشت و فلس های میانی پ یاز به ابعاد 1*! سانتی متر به عنوان ریزنمونه استفاده گردید. این ریز نمونه ها پس از ضد عفونی به محیط MA حاوی سه تیمار محیط فاقد هورمون و حاوی (BA(0.5 mg/l)+NAA(0.5 mg/l و (BA(0.1 mg/l)+NAA(0.1 mg/l و 3 سطح ساکارز (30 , 60 , 90 g/Lit) همراه با 7g/lit آگار منتقل شدند. فلسها قبل از کشت به دو قسمت بالایی (distal ) و پایینی (basal) تقسیم شدند. این پژوهش در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار و 12-16 نمونه برای هر تکرار صورت گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که برای صفت تعداد پیازچه اثر تنظیم کننده های رشد کاملاً معنی دار بود وبیشترین تعداد پیازچه در هر ریزنمونه مربوط به محیط حاوی BA (0.1 mg/l) + NAA(0.1 mg/l) همراه 60 گرم در لیتر ساکاراز با متوسط 14/81 پیازچه می باشد. برای صفت میانگین وزن پیازچه ها در هر ریز نمونه اثر هورمون معنی دار گردید. بیشترین وزن تر پیازچه مربوط به تیمار BA (0.5 mg/l) +NAA (0.5 mg/l) همراه 60 گرم در لیتر ساکارز بود. درصد ریشه زایی، تعداد ریشه و طول ریشه برای تمام محیط ها با افزایش غلظت تا 60 گرم در لیتر افزایشیافت. قسمت پایینی فلس (basal) بیشترین پاسخ دهی را برای تمامی صفات مورد بررسی نشان داد.

کلیدواژه ها:

باززایی ، فلس ، تنظیم کننده های رشد ، ساکارز ، ریزازدیادی