تحلیلی بر نومفهومسازی برنامه های درسی دوران ابتدایی

برنامه درسی بهعنوان یکی از حلقههای بنیادین نظام کیفی تعلیم و تربیت و زمینه ساز تحول و تغییر اساسی در ساختار فعلی نظام آموزش و پرورش بهشمار میرود. تغییر، موضوعی جداییناپذیر از حیات انسانی است. نظام آموزش و برنامه درسی نیز ازاین قاعده مستثنی نیست. بنابراین، ضرورت حرکت در زمینه تدوین برنامهریزی درسی با توجه به آسیبشناسی و شناختی منصفانه، که یکی از مشکلات نظام آموزشی قلمداد میگردد، بیش از پیش احساس میگردد، بههمین دلیل، مبحث جابهجایی پارادایم در رشته برنامه درسی با نام نومفهومگرایان و جریان نومفهومسازی به عرصه برنامه درسی وارد گردید.نومفهومسازی برنامه درسی نشانه جابجایی پارادایم و دور شدن از تفکر سنتگرایی میباشد. نومفهومسازی به معنی برداشتن بار زیادی از برنامه درسی، رفع بههم ریختگیها و عدم تناسبها برای معلم و دانشآموزان بهویژه در نظر گرفتن برنامهدرسی به منزله فرآیند به جای محصول میباشد، یعنی از نگاه ابزارگرایانه به برنامه درسی میکاهد. پس در طرحریزی برنامه درسی، این مهم است که همه فعالیتها متناسب با سطح رشد و فرهنگ دانشآموزان صورت پذیرد. امروزه کودکان و نوجوانانبرای ادامه رشد و بالندگی در دنیایی که به طور روز افزون جهت گیری علمی و فناورانه پیدا میکند، به آگاهی و درک ژرف- تری از چگونگی جریان امور در جهان امروز نیاز دارند، بنابراین برای رسیدن به این الزامات، باید نظام آموزشی را به طور مناسب تغییر دهیم. پژوهش حاضر که به روش کتابخانهای و با استفاده از جمعآوری مباحث مربوط به موضوع بازنگری در برنامهدرسی مدارس انجام شده است، مروری بر مفهوم جریان نومفهومسازی و اهداف آن خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، نومفهومسازی ، دوران ابتدایی