شناخت پتانسیل های آب زیرزمینی و بررسی عوامل آلوده کننده دشت ایذه

محدوده مورد مطالعه یکی از زیر حوضه های کارون میانی است که با وسعتی معادل 350کیلومترمربع در جنوب غرب کشور و به فاصله 207 کیلومتری شمال شرق اهواز بین طولهای جغرافیایی 45 درجه و 49 دقیقه تا 22درجه و 50 دقیقه شرقی و 44 درجه 31 دقیقه عرض شمالی قرار دارد. دشت ایذه از شمال و شمال شرق توسط ارتفاعات آهک ایلان-سروک و داریان-فهلیان از سمت جنوب و غرب ارتفاعات آهک آسماری احاطه گردیده و به شکل یک واحد هیدروژئولوژیکی بسته(پولیه) درآمده است. منطقه ایذه به دلیل واقع شدن در دامنه ارتفاعات زاگرس برتری ریزش های جری آن نسبت به سایر نقاط استان بسیار محسوسی و قابل ملاحظه است، به نحوی که میزان متوسط نزولات جوی برابر 667 میلیمتر، متوسط درجه حرارت سالیانه برابر 20/5 درجه سانتیگراد و متوسط تبخیر سالانه معادل 2375 میلیمتر می باشد. منطقه مورد مطالعه به لحاظ اقلیمی در سیست طبقه بندی آمبرژه از نوع نیم مرطوب معتدل و در سیستم سیلینیانیف از نوع نیم خشک میانه به شمار می رود. مقادیر قابلیت انتقال آبخوان آبرفتی از حداقل 84 تا حداکثر 246/5 متر مربع در روز متغیر است. نوسانات سطح آب زیرزمینی در دوره مرطوب سال ماگزیمم 2/5 متر افزایش را نشان می دهد ودر سال بیلان 80-79(پریود خشکسالی) با یک متر کاهش روبرو است. لذا در این مطالعه سعی شده است ضمن برآورد پتانسیل های آب زیرزمینی دشت ایذه تاثیرات ناشی از ورود نیترات حاصل از کودها سموم کشاورزی و همچنین فاضلاب شهری به آبخوان دشت از لحاظ زیست محیطی مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.