ارتباط سنجی اکوتوریسم و اقلیم و تأثیر آن بر محیط زیست (مطالعه موردی: شهرستان تالش)

اکوتوریسم، نوعی گردشگری طبیعی و پایدار است که با مشارکت گردانندگان بومی و بهره گیری از پتانسیل های بومی و طبیعی گردشگری میسر می شود. با توجه به وجود پتانسیل های طبیعی قابل توجه و تنوع اقلیم در استان گیلان و نیز ضرورت برنامه ریزی راهبردی در این حوضه، با توجه به ارتباط بین اقلیم به عنوان یکی از عوامل محیط طبیعی با اکوتوریسم و اثراتی که تغییرات اقلیم، می تواند بر روند گردشگری طبیعی در منطقه بگذرد هدف اصلی مطالعه ی حاضر بررسی تأثیر شاخص TCI در شهرستان تالش صورت پذیرفت. انتخاب شهر تالش به عنوان مطالعه موردی از آنجا ناشی می شود که این شهر یکی از کانون های جذب گردشگران در استان گیلان می باشد. برای انجام این تحقیق از داده های ایستگاه های هواشناسی استان گیلان که از نظر طول دوره آماری مناسب به نظر می رسید استفاده شده و برای به دست آوردن نتایج بهتر، طول دوره آماری تمام ایستگاه ها یکسان درنظر گرفته شده است. همجنین با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) وضعیت آسایش و راحتی انسان در ماه های مختلف سال، با استفاده از آمار ایستگاه سینوپتیک شهرتالش در یک دوره آماری 20 ساله مورد محاسبه قرار گرفته است و در انتها پس از طبقه بندی و تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی اثرات گردشگری بر محیط زیست شهرتالش، نتایج بیانگر این واقعیت هستند که در این دوره گردشگران توجه زیادی به طبیعت نداشته و به دنبال تعامل با طبیعت نیستند و از علل اصلی این عدم تعامل در درجه اول شهروندان و سپس سازمان های مسئول هستند. از این رو توجه به حفاظت از طبیعت و فرهنگ که دو رکن اساسی در اکوتوریسم است نادیده انگاشته شده است و گاه باعث بوجود آمدن خسارت های جبران ناپذیری به طبیعت و مردم بومی و گاه تغییر اقلیم حیوانی می گردد.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، تالش ، اقلیم ، TCI ، GIS