بررسی اثر دی اکسید کربن و یون هیدروژن در استریفیکاسیون خودبخودی اسید لاکتیک

اسید لاکتیک ساده ترین 2 هیدروکسی اسیدی است که یک مرکز کاپرال دارد یعنی دارای یک اتم کربن نامتقارن می باشد و دارای 2 ایزومر نوری (+)L و (-)D است که تنها نوع ()L آن در انسان متابولیزه می شود. از مصارف جدبد و مهم آن ساخت پلاستیک ها و پوشش های پلی لاکتیک اسید قابل تجزیه است که در پزشکی بالینی و در جراحی های میکروسکوپی و نیز برای فرموله کردن ترکیبها و برای بسته بندی آنها در صنایع بسته بندی کاربرد دارد. در غلظت بیش از 20% اسید لاکتیک، استریفیکاسیون خودبه خودی رخ می دهد. با توجه به اینکه ، دی اکسید کربن به عنوان یک عامل در پلیمریزاسیون مونومرهای اسید لاکتیک مطرح است، و نیز با توجه به اینکه یون هیدروژن در واکنش استریفیکاسیون، کاتالیزور است، تأثیر آنها در استریفیکاسیون خود به خودی اسید لاکتیک مطالعه شد، که بر اساس نتایج به دست آمده وجود دی اکسید کربن در میزان استریفیکاسیون خود به خودی بی تأثیر نیست و وجود یون هیدروژن نیز در تغییر میزان استریفیکاسیون خود به خودی اسید لاکتیک نقش مؤثرتری پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

اسیدلاکتیک ، استریفیکاسیون ، لاکتوباسیلوس کازئی ، دی اکسید کربن ، یون هیدروژن