بررسی تغییرات الکتروکاردیوگرامی(PR Segment) در پاسخ به مصرف کافئین خوارکی در مردان

سیستم هدایتی قلب شامل بافت های تخصصی مسئول برای آغاز و هماهنگی ضربان قلب است. این سیستم نسبت به آسیب ناشی از بیماری های قلبی، داروها و مواد خاص حساس می باشد. تاثیر این مواد با توجه به تغییرات الکتروکاردیوگرامی قابل بررسی می باشد. کافئین یک محرک پرمصرف، از اجزای دانه های قهوه، برگ چای و دیگر گیاهان از خانواده ی روبیکاسه می باشد. کافئین، 1-3 و 7 تری متیل گزانتین، یک متیل گزانتینی است که به طور سریع و کامل توسط دستگاه گوارش جذب می شود. در سطح طبیعی مصرف کافئین به عنوان بلوکر غیر اختصاصی رسپتورهای آدنوزینی، مهار آنزیم فسفودی استراز و افزایش میزان آدنوزین مونوفسفات حلقوی و تحریک کلسیم داخل سلولی عمل می کند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر کافئین بر کیفیت هدایت الکتریکی با توجه به تغییرات الکتروکاردیوگرامی قطعه ی PR می باشد. از شصت داوطلب که فاقد هرگونه بیماری های قلب و عروق بوده اند در دو مرحله، قبل و بعد از 45 دقیقه مصرف کافئین، الکتروکاریوگرام گرفته شده است. نتایج حاصل با نرم افزار SPSS و آزمون T آنالیز و مقایسه شده است. نتایج حاکی از این است که کافئین باعث افزایش سرعت هدایت الکتریکی و کاهش طول قطعه ی PR شده است.

کلیدواژه ها:

گره سینوسی دهلیزی ، گره دهلیزی بطنی ، کافئین ، قطعه ی PR