بررسی رابطه بین هوش معنوی و میزان تاب آوری با خود شکوفایی در معلمین مقطع ابتدایی شهرستان گرمسار

هدف از این پژوهش بررسی رابطه هوش معنوی تاب آوری با خودشکوفهایی در بین معلمین مقطع ابتدایی شهرستان گرمسار است. روش پژوهش از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه معلمین مقطع ابتدایی شهرستان سمنان در سال تحصیلی 94-93 می باشد(N=275) و حجم نمونه براساس جدول مورگان، 160 نفر می باشدکه به منظور انتخاب نمونه مودر نیاز از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. در این پژوهش، برای گردآوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده گردیده است. و هوش معنوی براساس پرسشنامه خود گزارشی هوش معنوی کینگ(2008) مورد سنجش قرار گرفت. و برا ی سنجش تاب آوری از پرسشنامه تاب آوری کاتر-دیویدسون استفاده شد است و خود شکوفایی نیز براساس پرسشنامه خود شکوفایی اسماعیل خانی ، نجاریان و مهرابی زاده(1380)مورد سنجش قرار گرفته است. نتایج نشان داد که بین متغیر هوش معنوی با خود شکوفایی(r=0/279) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین متغیر تاب آوری با خود شکوفایی(r=0/523)نیز رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که هوش معنوی و تاب آوری پیش بینی کننده های معنی داری برای خودشکوفایی هستند. از سوی دیگر نتایج بدست آمده نشان داده که تاب آوری با بتای (0/483) و هوش معنوی با بتای(0/141) می توانند خودشکوفایی را به طور مثبت و معنی داری پیش بینی کنند و متغیر تاب آوری با ضریب بتای(0/483)بیشترین تاثیر را در تبیین میزان خود شکوفایی معلمین داشته است.چ

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، تاب آوری ، خود شکوفایی