مدیریت جامع حوزه های آبخیز شهری، راهکاری بسوی مدیریت اکوسیستمی در شهرها ( بانگاهی به آبخیزهای شهری تهران )

کنفرانس زمین ( ریو (1992- اولین حرکت جهانی برای ترسیم اصول و مفاهیم توسعه پایدار به حساب می آید . مستندات این کنفرانس که به دستور کار 21 معروف است ، رویکرد مدیریت اکوسیستمی را کارآمدترین راهبرد برای مدیریت جوامع انسانی معرفی می کند . به نظر می رسد حوزه های آبخیز ظرف مناسبی برای پیاده کردن مرزهای مکانی مدیریت اکوسیستمی باشد ، چرا که همانند نگرش اکوسیستمی ، در مدیریت حوزه های آبخیز هیچکدام از پدیده های بالادست ، میان بند و پائین دست حوزه از نظر آبخیزدار پنهان نمی ماند . راهکار مدیریت حوزه های آبخیز در واقع عملیاتی نمودن راهبرد مدیریت اکوسیستمی است . در حوزه های آبخیز شهری ، با توجه به فشار روزافزون بر منابع طبیعی و افزایش زائدات ، لزوم پرداختن به مدیریت حوزه آبخیز در جهت ایجاد تعادل مجدد بین توانها و کارکردهای حوزه آبخیز از یک طرف و انتظارات و بهره برداریها از طرف دیگر دوچندان کرده است . برهم خوردن تعادل اکولوژیک در کلانشهرهایی مثل تهران ، نمود بیشتری دارد . مقایسه شاخص هایی چون جاپای بوم شناختی شهرهای بزرگ با ظرفیت تولید بیولوژیک این مناطق مقدار کمی این عدم تعادل را نشان می دهند . این مقاله طرح اولیه ای است برای ایجاد یک جریان فکری کارآمد در مدیرت کلان شهری در تهران که منطبق بر اصول توسعه پایدار و با تکیه بر راهبرد مدیریت اکوسیستمی در ظرف مکانی حوزه های آبخیز صورت می گیرد .

کلیدواژه ها:

آبخیزداری شهری ، تهران ، اکوسیستم ، توسعه پایدار