معماری نو در فضای آموزشی کودکان و تاثیر آن بر خلاقیت

در دهه های اخیر ، با پیشرفت تکنولوژی و بهبود بهداشت روند افزایش جمعیت رشد افزاینده ای را داشته در نتیجه جوامع با خواسته ها ، نیازهای و کمبودهای متعددی روبرو شده اند . یکی از این نیازها، نیاز آموزش صحیح و کارآمد کودکان می باشدچراکه زندگی ماشینی کودکان را از کوچه ها و خیابانها به درون خانه ها و جلوی رسانه ها کشانده و کودک را از تجربه و کنکاش باز داشته است و ذهن جستجو گر آنها تنها محصور دادهای رسانه ها گشته و قدرت پردازش و خیالپردازی آزاد را از آنان صلب می کند. اما محیط آموزشی که بتواند کودکان را در خود جای داده و اجازه تعامل با دوستان و امکان تجربه مسائل را بدانها بدهد و برذهن و خلاقیت آنها موثر واقع شود چه فاکتورها و خصوصیاتی را دارا است؟ در واقع این تحقیق سعی به بیان ویژگی های محیطی موثر بر عوامل تسریع کنند و پرورش دهنده خلاقیت در کودکان 3 تا 6 ساله را دارد چراکه دوران کودکی مهمترین زمان در پرورش خلاقیت است. حال علم و هنر معماری را در کنار راهبردهای روانشناسی رشد کودکان و فاکتورهای آموزشی نوین ،قرار می دهیم تا به طرح اصولی معمارانه برای خلق فضای آموزشی در راستای ارتقاء انگیزش و خلاقیت دست یابیم