معیار های ارزیابی کیفی فضای سبز در طراحی فضای شهری

پارکهای شهری به مصابه منظر سبز شهری همواره مورد توجه طراحان منظر بوده اند. این مقاله جهت بالا بردن کیفیت ارزیابی و طراحی این فضاهای سبز، اصول و معیار های کیفی را جستجو نموده تا با مقایسه با باغهای قدیمی ایران تأثیر پذیری آنها افزایش یابد . اهم اصول به قرار ذیل است : اصل تمرکز: در بسیاری از نمونه های موفق یک یا چند مرکز مهم ایجاد می شود تا به عنوان فضای ایستا محل تعاملات اجتماعی باشند . اصل کشش: توجه به ورودی، عناصر خاص و جذاب و همچنین ایجاد فضاهای خوانا، مسیرهای جذاب، حرکات آب، سر و صدا، بوی گل ها، تاریکی و روشنایی ... ایجاد کشش می نماید . اصل قلمرو: توجه مناسب به تفکیک بخشهای مختلف و طرق مختلف جداسازی فضاها از جمله تغییر مصالح، حصارهای گیاهی، طاق نماها، پلها ... میتوانند احساس قلمروهای مختلف را بوجود آورند . اصل انتظام: وحدت در طراحی و نظم بخشیدن جهت هماهنگی فضاها باعث تفاهم بخشهای مختلف پارک می شوند . اصل خوانایی: جهت تأثیر پذیری بیشتر و ماندگاری منظر، استفاده از عناصر خوانا در فضاهای ویژه ضمن هویت بخشی به فضاهای پارک، آنها را موثر و مهم می نمایند . اصل هماهنگی: طراحی مناسب و استفاده از مصالح همگن با عث ایجاد هارمونی و زیبایی منظر پارکها خواهد بود . اصل تسلط: نظرگاه هایی همچون پلها و دیگر بخشهای مسلط جهت ایجاد شفافیت و شناخت بخشهای مختلف به انتخاب فضای مورد نظر میانجامد . این اصول و اصول مدون دیگر همچون اصل آموزش، اصل انتخاب و ... منظر سبز شهری با هویت را تعریف نموده و از دیدی نو ضمن رفع احتیاجات امروزی مردم، ایجاد فضاهای سبز با کیفیت را در سطح شهرها پیشنهاد مینمایند .

کلیدواژه ها:

پارک شهری ، فضای سبز شهری ، اصول طراحی پارک ها ، شاخص توسعه پایدار