بررسی مفاهیم نقوش ظروف سیمین دوره ساسانی وتاثیرآن برسفال دوره سامانی

انسان ها همواره در طول تاریخ درساخت اشیای فلزی و سفالین به هنر نمایی می پرداخته اند.وبا تجلی نمادها واسطوره ها در قالب انواع ظروف، باور های بومی وملی تمدن هارابه نمایش می گذاشتند. نقوشی که بر این آثار نقش بسته، معرف وبیانگر میراثی مادی و معنوی هستند که این هنرها در آن فضا ومکان جان یافته است .در دوره ساسانی در انواع هنرها، به ویژه ساخت و پرداخت ظروف سیمین، شاهد بلوغ چشمگیری هستیم که الهامبخش دورههای فرهنگی و هنری پسین و هم چنین دوره اسلامیاند. علت انتقال این مضامین از هنر ساسانی به هنر اسلامی حضور هنرمندان غیرمسلمان ساسانی و همچنین هنرمندان تازهمسلمان سامانی در نیشابور است. در سدههای نخستین اسلامی، به دلیل منع استفاده از ظروف سیمین، هنر سفالگری غنا و ارزشی بیش از پیش یافت و هنرمندان نقشمایههای ارزشمند ظروف فلزی دوره ساسانی را با حفظ ارزشهای مکتبی بر سفالینههای دوره سامانی به زیبایی و ظرافت تمام ایجاد کردند. فرضیه این نوشتار بدین نحو قابل تدوین است که نقوش شکلگرفته بر سفالینههای این دوره استمرار همان نقوش ظروف زرین و سیمین دوره ساسانی در دوره اسلامی است ،که اینبار در فضایی متعالی و معنوی به پشتوانه اندیشه دینی و اهتمام فرهنگ بومی ایران به عرصه هنر ایرانیاسلامی باریافته است. روش تنظیم مطالب توصیفی، تحلیلی و تاریخی و شیوه گردآوری مطالب و دادهها کتابخانهای است.

کلیدواژه ها:

ظروف سیمین ، دوران ساسانی ، ظروف سفالین ، دوران سامانی ، نیشابور ، تعامل هنر ایرانیاسلامی