بررسی خصوصیات مکان های مجتمع های خدماتی رفاهی بین راهی

با گذشت سالیان متمادی و پیشرفت تکنولوژی ارتباطات و ساخت هواپیماهای سریع السیر، هنوز هم جاده از جایگاه بالایی برخوردار است. بطوریکه راههای هر کشور به منزله شریان و شاهرگ های حیاتی آن به حساب می آید که باعث توسعه و بهبوداقتصادی می شوند. در این راستا یکی از با اهمیت ترین مباحث، بحث مجتمع های خدماتی رفاهی است که در زمره ی عناصر ضروری زیر ساخت های حمل و نقل جادهای می باشند. عمده ی هدفش، تامین نیازهای اساسی مسافرین نظیر استراحت، تفریح، رفع خستگی و سوختگیری با توجه به میزان تقاضا می باشد. اگرچه هر یک از این خدمات در مکان های مجزا نیز می توان ارائهنمود. اما بنا به ایجاد آسایش خاطر استفاده کنندگان، امکان ایجاد فعالیت اقتصادی، کارایی بیشتر و همچنین کاهش اختلاط در جریان ترافیک، بهتر است این خدمات در یک محل متمرکز شوند. هدف این نوشتار به دنبال شناخت و بررسی ویژگی های مشترک در اکثر مجتمع های خدماتی رفاهی است. روش تحقیق در این پژوهش از طریق مشاهده میدانی و بررسی منابع مختلفانجام شده است. نتیجه تحقیق حاکی از آن است سازماندهی مجموعه ای در مجتمع های خدماتی رفاهی ایران رایج بود و در اکثر مجتمع ها فضاهای جمعی نظیر فضای سبز ،فضای تفریحی،فضای بازی کودکان، آمفی تآتر و ... وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مجتمع های بین راهی ، عناصر خدماتی رفاهی ، راه ارتباطی