بررسی مقوله عشق در شاهنامه فردوسی

تجلی عشق در حماسهها داستانهای عاشقانه حماسی است که چنان که از نامشان پیداست، از دیدگاه انواع ادبی آمیزهای از نوع حماسی و غنایی است. در این مقاله کوشش شده است ساختار و ویژگی های این داستانها در یکی از بزرگترین حماسههای ایران و جهان یعنی شاهنامه بحث و بررسی شود و آنها را از نظر راوی، وزن، استقلال یا عدم استقلال، هدفدار بودن، منجر شدن به ازدواج، نوع عشق مطرح شده، حوادث و حالات عشق، پند و موعظه و... مورد بررسی قرار داده شود و به نتایجی دست یافته شود که آنها را از منظومههای غنایی متمایز نماید و وجوه تشابه و افتراق آنها بر شمرده گردد

کلیدواژه ها:

عشق ، شاهنامه ، فردوسی ، عواطف ، روابط عاشقانه