نقش ابعادگرایش به نمازخواندن در کاهش آسیبهای اجتماعی دردانشآموزان متوسطه

این پژوهش با هدف بررسی نقش ابعادگرایش به نماز خواندن دانشآموزان در کاهش آسیبهای اجتماعی انجام پذیرفته است. روش پژوهش توصیفی، از نوع پیمایشی بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشآموزان پسر و دختر دورهی اول و دوم متوسطهشهرستان هشترود که در سال تحصیلی 94 - 1393 مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش 388 دانشآموز است که به روش نمونه گیری تصادفی طبقهای انتخاب گردیدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامههای استاندارد سنجش گرایش به نماز خواندن و سنجش آسیبهای اجتماعی استفاده گردید. برای تحلیل فرضیات از آزمونهای کولموگرف - اسمیرنف)جهت مشخص کردن نرمال بودن دادهها(، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین ابعادگرایش به نماز خواندن دانشآموزان وآسیبهای اجتماعی آنها رابطه معکوس و معنیدار وجود دارد و ابعاد گرایش به نماز خواندن دانشآموزان، آسیبهای اجتماعی آنها را پیشبینی مینماید