طراحی پایدار در معماری

این مقاله کوششی است هدفمند برای معرفی یکی از جریان های مهم معماری معاصر، جریانی که عکس العملی منطقی در برابرمسائل و مشکلات بوجود آمده عصر صنعت به شمار می رود. توسعه پایدار که بعنوان مبانی ریشه ای در این مقاله مورد نظر است،تئوری جامع نگر نسبت به تمامی امور زندگی همانند اقتصاد، اجتماع و محیط است که بستر شکل گیری بحث طراحی پایدار را بوجود آورده است . روند پژوهش این گفتار از جمع بندی تعاریف آغاز شده است و با اصول، مبانی و نظریات گوناگون پیرامون طراحی پایدار بسط پیدا کرده است . تغییراتی که با توجه به معیار های اقلیمی و پایداری پدید می آیند و هر روز اهمیت بیشتری می یابند . سخناز پایداری در معماری را می توان پندار و طراحی، ساخت و سازه های آینده تعبیر کرد . آن هم نه تنها با پایداری فیزیکی ساختمان بلکه با پایداری و حفظ این سازه و منابع انرژی آن، بدین ترتیب این گونه به نظر می رسد که می توان پایداری را بر پایه الگویی تصور کرد که در آن موارد و منابع در دسترس بیش از هدر رفتن و یا نادیده گرفتن آنها با کارآیی بیشتری به کار گرفته شود اینسبک از معماری از گرایش های نوین معماری می باشد که در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست طبیعی است، که یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان صنعتی کنونی است . این نگرش به طور کلی برای جلوگیری از تخریب طبیعت و حفاظت از محیط زیست و توجه به نسل های آینده می باشد استفاده بهینه از انرژی و به کار گیری مصالح قابل بازیافت در ساخت بنا توجه به جنبه های بومی و فرهنگی محل از مفاهیم اصلی کار برد اکو لوژی در طراحی معماری است

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، طراحی پایدار ، معماری پایدار