بررسی اثربخشی روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد (EMDR ) در وضعیت روان شناختی افراد دارای اختلالات اعتیادی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد( EMDR ) دروضعیت روان شناختی افراد دارای اختلالات اعتیادی انجام شد. روش پژوهش از نوع طرح های آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مراجعین به کمپ کلبه رهایی بندر انزلی بودند که تعداد 36نفر که دارای شرایط اختلال مصرف اوپیود بودند؛ به صورت در دسترس انتخاب شدند؛ و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (18 نفر) و کنترل (18 نفر) جایگزین شدند. وضعیت روان شناختی گروهها توسط چک لیست نشانگان روانی (SCL.90.R ) وسومین نسخه تجدید نظر شده مقیاس عاطفه خود آگاهی بزرگسالان (TOSCA-3) قبل از درمان و بعد از درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایشی به مدت 5 ماه در 8 جلسه 2 ساعته تحت درمان EMDR قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت آماری معنادار بین گروه کنترل و گروه EMDR وجود دارد (p<0/01) در نتیجه روش EMDR به عنوان یک روش موثر، مفید، زود بازده، غیر تهاجمی در وضعیت روان شناختی افراد دارای اختلالات اعتیادی می باشد. و از این روش جدید و موثر می توان برای افزایش سطح سلامت روان افراد دارای اختلال اعتیادی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد EMDR ، وضعیت روان شناختی ، اختلالات اعتیادی