بررسی اثربخشی آموزش شادمانی به شیوه فوردایس برافزایش امید به زندگی زناشویی زنان درحال متارکه مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر برازجان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شادمانی به شیوه ی فوردایس بر افزایش امید به زندگیزناشویی زنان در حال متارکه ناامید به زندگی زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر برازجان بود.روش پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است که از این میان زوج هایناامید درحال متارکه، تعداد 3 زن به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و از این تعداد 15 زن بهعنوان گروه گواه و 15 زن به عنوان گروه آزمایش به صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت حصول داده هااز پرسشنامه «امیدواری میلر» استفاده شد. اجرای مراحل کار به صورتی بود که برای سنجش تحلیل مقیاس امید به زندگی 7 جلسه 03 دقیقه ای برگزار و در پایان برای دو گروه پیش آزمون اجرا گردید.پایایی، اعتبار و ساختار تحلیل مقیاس محاسبه شد و امتیازات برای الگوی مورد مطالعه بدست آمد.پایایی، اعتبار و ساختار تحلیل مقیاس محاسبه شد و امتیازات برای الگوی مورد مطالعه بدست آمد.تحلیل داده ها از طریق آزمون آماری تحلیل کوواریانس انجام شد. یافته های نتایج تحلیل کووریانس باتوجه به کنترل سن و تحصیلات آزمودنی ها بیانگر معنی داری اثر بخشی آموزش شادمانی به شیوهفوردایس بر افزایش امید به زندگی زنان در حال متارکه گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواهبود (F=113.01 و P=0.001). بنابراین نتایج پژوهش نشان می دهد که با آموزش، امید به زندگی بیشتر می گردد. از سوی دیگر یافته های این پژوهش گویای اهمیت آموزش شادمانی به شیوه فوردایس درافزایش امید به زناشویی زنان در حال متارکه بود.

کلیدواژه ها:

شادمانی به شیوه فوردایس ، امید به زندگی ، درحال متارکه