فقرای شهری و حاشیه نشینی (یک بررسی تئوریک)

نظام قشربندی و نابرابری های اجتماعی بر مبنای بهره مندی متفاوت از امکانات مادی و معنوی گسترش یافته و موجد فقر است،جامعه شناسان فقر را معیاری برای سنجش عدالت اجتماعی و اقتصاد دانان میزان درآمد افراد یا خانواده ها (میزان درآمدسرانه) را شاخصی برای اندازه گیری فقر در نظر می گیرند؛ که خود بر گسترش حاشیه نشینی (افراد ساکن در شهر ولی فاقدبهره از خدما ت شهری) تأثیر دارد و آن هم ریشه در مهاجرت از روستا به شهر دارد دارای این علل است: ضعف برنامه ریزی،عدم پیش بینی فضای مسکونی کافی و مناسب برای اقشار مختلف، دسترسی ناچیز به اعتبار و تسهیلات، فقدان نهادسازیبرای منابع اقشار کم درآمد.هم چنین فقر دارای اشکال مختلف است و رویکردهای نئوکلاسیک (مایکل تودارو، ریکارد و مارشال)، نهاد گرا (گونر میردالو...)، رادیکال ، لیبرالی، سیستمی، کارکرد گرایی، تعارض گرا و بوم شناسی در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است و ایننتیجه را می توان گرفت که تاریخ و سیاست، نظریه ها و ایدئولوژی های سطح کلان و ساختار اقتصاد ،لایه بندی اجتماعی،کشاورزی و صنعت، رشد جمعیت، بهداشت و آموزش همانند آنها را در ارتباط با فقر و حاشیه نشینی نباید در رشته های جداگانه بلکه باید در روابط متقابلشان با هم مورد مطالعه قرار داد.

کلیدواژه ها:

فقرشهری ، حاشیه نشینی ، قشربندی ، سکونت