تاثیر استفاده از ابزارهای ارتباطی مبتنی بر نظریه ارتباط گرایی بر پیشرفت تحصیلی و میزان درگیری یادگیرنده

امروزه با افزایش وسایلارتباطی و تاثیر آن ها بر یادگیری، فضای آموزشی درحال تغییر است. هدف پژوهش حاضرتاثیراستفاده ازابزارهای ارتباطی مبتنی بر نظریه ارتباط گرایی بر پیشرفت تحصیلی و میزان درگیری یادگیرنده بود. جامعه آماری پژوهش،دانش آموزان پایه دوم مقطع دبیرستان منطقه 3 شهرتهران بود. روش نمونه گیری در این پژوهش نمونه گیری دردسترس بود ودوکلاس 15 نفره گروه آزمایش و گروه گواه را تشکیل دادند. این تحقیق براساس طرح شبه تجربی، پیش آزمون، پس آزمون وپیگیری باگروه گواه بود. گروه آزمایش در معرض آموزرش با وبسایت برای درس شیمی قرارگرفت و گروه گواه به روش سنتیبه آموزش درس شیمی ادامه دادند. طول مدت آموزش سه روز درهفته به صورت مداوم دریک ترم تحصیلی بود. ابزارگردآوریداده های آزمون زمینه یاب درگیری دانش آموز در دبیرستان و پرسشنامه محقق ساخته برای درس شیمی بود. برای تحلیلداده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. نتایج به دست آمده نشاندهنده تفاوت معنادار نمره هایدانش آموزان بین بازه های متفاوت زمان اندازه گیری درگروه آزمایش و ثبات یادگیری است. بنابراین نتایج، آموزش بااستفاده ازابزارهای ارتباطی علاوه برتفاوت معنادار با روش آموزش سنتی، اثری مثبت ومعنادار بریادگیری درس شیمی دارد اما طبقنتایج، تفاوت معناداری در درگیری دانش آموزان در دوگروه مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

وسایل ارتباطی ، نظریه ارتباط گرایی ، درگیری یادگیرنده ، یادگیری